Wraz z początkiem roku szkolnego rodzice często zastanawiają się nad tym, na jakie zajęcia dodatkowe zapisać dziecko. Lista propozycji jest ogromna, a wybór trudny. Zwykle pada na naukę gry na instrumencie, basen czy piłkę nożną. Dziś chcemy odczarować typ zajęć, który budzi wśród rodziców wiele kontrowersji – sztuki walki. Nasz poradnik pomoże rozwiać obawy i zrozumieć, na czym polegają sztuki walki dla dzieci.
Sztuki walki dla dzieci – ogólnie
Sztuki walki to sposoby walki wręcz (w niektórych przypadkach przy użyciu broni białej). Ich myślą przewodnią jest samoobrona. Podczas takich zajęć dodatkowych dla dzieci malec uczy się jednak nie tylko tego, jak odeprzeć atak, ale również pracuje nad wydolnością i sprawnością fizyczną, uczy się dyscypliny, opanowania oraz tego, jak radzić sobie ze strachem, czyli kształtuje osobowość. To, w przeciwieństwie do części sportów walki nastawionych na szybką eliminację przeciwnika, zajęcia ukierunkowane na rozwój fizyczny i duchowy. Warto również zaznaczyć, że podstawowym czynnikiem łączącym wszystkie sporty walki jest szacunek do starszych, bardziej doświadczonych.
Czy sztuki walki wyzwalają w dzieciach agresję?
W społeczeństwie zakorzenił się pogląd, że sztuki walki wyzwalają w dziecku agresję. Nic bardziej mylnego. To właśnie treningi pozwalają rozładować nadmiar energii oraz pokazują, jak ją pozytywnie wykorzystać. Na zajęciach dziecko może również wyrzucić z siebie frustracje i oczyścić umysł ze złych emocji nagromadzonych w ciągu tygodnia. Trenerzy podczas zajęć uczą, że konfrontacja to ostateczne rozwiązanie i że powinno do niej dochodzić dopiero wówczas, kiedy wszystkie inne metody polubownego rozwiązania konfliktu zawodzą.
Zobacz w sklepie Sportbazar.pl
Pierwsze treningi
Treningi dla dzieci w początkowej fazie przybierają formę gier i zabaw. W dalszej kolejności wprowadzane są elementy danej dyscypliny sportu takie jak uniki, dźwignie czy wyprowadzanie ciosów. Pamiętajmy jednak o tym, że ciosy wyprowadza się głównie w powietrze. Dużą wagę podczas zajęć przywiązuje się również do technik upadania, które swoje zastosowanie znajdą w życiu codziennym każdego dziecka.
W dużych, profesjonalnych szkołach dzieli się dzieci na grupy zgodnie z wiekiem i stopniem umiejętności. W mniejszych szkołach trener po prostu dobiera podczas zajęć przeciwnika o podobnych umiejętnościach i cechach fizycznych. W związku z tym dziecko z pewnością nie stanie się przyrządem treningowym starszego, bardziej doświadczonego kolegi. Nie musicie się zatem martwić, że po pierwszych zajęciach Wasza pociecha wróci do domu przerażona, obolała i ze siniakiem pod okiem.
Poniżej przedstawimy Wam trzy rodzaje sztuk walki dla dzieci, których wybór warto rozważyć.
Karate dla dzieci – pamięć przestrzenna i dyscyplina
Pierwszą sztuką walki, jaką wzięliśmy pod lupę jest karate dla dzieci. Słowo „karate” w dosłownym tłumaczeniu oznacza „pustą rękę”, co wiąże się z tym, że ten rodzaj sztuki walki odrzuca rekwizyty. Karate, prócz wszystkich wymienionych wyżej umiejętności cechujących wszystkie sztuki walki, co ciekawe, kształtuje również pamięć przestrzenną. Podczas przechodzenia do ataku i obrony aktywne są ręce i nogi, a walka toczy się w dystansie. Sam trening można podzielić na dwie części: kumite, czyli walka oraz kata, czyli forma. Kata to odtwarzanie sekwencji ruchów, które odwzorowują pojedynek.
Podczas zajęć karate dla dzieci dziecko uczy się przede wszystkim dyscypliny oraz umiejętności podporządkowania. Reguły ustalane są przez trenera dotyczą każdego podopiecznego. Trener jest dla uczniów kimś w rodzaju mistrza. Cieszy się ogromnym autorytetem, a uczniowie chętnie korzystają z jego wiedzy i doświadczenia. Wychowankowie posłusznie, w ciszy i bez zbędnej dyskusji wykonują jego polecania.
Czy karate dla dzieci jest bezpieczne? Odpowiedź wbrew wszelkim wątpliwościom jest twierdząca. Ten rodzaj aktywności nie wymaga bezpośredniego kontaktu z przeciwnikiem. Szczególnie istotna jest technika, a nie siła uderzenia.
Zobacz w sklepie Sportbazar.pl
Aikido dla dzieci – lekcja samoobrony
Kolej na aikido. Aikido to sztuka walki wręcz, ale zawiera elementy walki z kijami (jō, bokken, tantō). Podobnie jak karate, aikido wywodzi się z Japonii. Słowo tłumaczymy jako „droga miłości i harmonii”. Aikido to sztuka walki bez walki. Jednym słowem to styl życia mający na celu rozwój duchowy i wzmocnienie wewnętrznej siły człowieka. Głównym celem treningu jest opanowanie technik odparcia ataku. Techniki te są jednak skonstruowane w taki sposób, by nie zrobić krzywdy przeciwnikowi. Opierają się głównie na dźwigniach i rzutach na matę.
Na zajęcia można zapisać już trzyletnie dziecko. Najmłodsi podczas zajęć głównie wykonują ćwiczenia z elementami aikido – uniki, fikołki, obroty na jednej nodze. Dużą uwagę zwraca się na pracę w grupie. Aikido dla dzieci ma dobroczynny wpływ na poprawę kondycji, wady kręgosłupa, płaskostopie. Treningi kończą się ćwiczeniami relaksacyjnymi wydłużającymi oddech. Aby zauważyć zadowalające efekty zaleca się ćwiczyć minimum dwa razy w tygodniu.
Judo dla dzieci – charakterystyka
Kolejną ciekawą propozycją dla najmłodszych jest judo, które w tłumaczeniu oznacza „drogę do zwinności” lub „łagodną droga”. Warto zwrócić uwagę na to, że opisywana sztuka walki, która zresztą z czasem stała się również dyscypliną olimpijską, wywodzi się ze starożytnej japońskiej sztuki jiu-jitsu. Została zainicjowana przez Jigoro Kano. Judo kształtuje ogólny rozwój ruchowy. Uczy równowagi i zachowań, które mogą pomóc podczas kontaktu z agresywnym, stawiającym opór przeciwnikiem. Nawet w sytuacjach zaskoczenia. Podstawowymi elementami judo są pady, rzuty, duszenie i dźwiganie. Brzmi brutalnie, ale, mimo pozorów, to naprawdę łagodny sport. Wyeliminowano z niej elementy najbardziej niebezpieczne, które niosą prawdopodobieństwo wystąpienia kontuzji. Warto wspomnieć, że sztuka walki polecana jest przez lekarzy i fizjoterapeutów jako idealna propozycja dla maluchów borykających się z problemami motorycznymi i wadami postawy.
Judo dla dzieci to sztuka walki przeznaczona zarówno dla dziewczynek, jak i chłopców. Dziecko na początku swojej przygody z judo uczy się ceremonialności tak charakterystycznej dla japońskich sztuk walki, w tym ukłonów (rei) oraz prawidłowego wykonywania ćwiczeń gimnastycznych np. stanie na rękach. Na pierwszych zajęciach zwykle dzieci uczą się również pozycji wyjściowych do walki w parterze (ne-waza) i stójce (tachi-waza). W dalszej perspektywie pojawiają się trzymania i rzuty z niskich pozycji. Około 10 roku życia na judo dla dzieci wprowadza się takie elementy jak duszenie czy dźwignie. Istotną cechą tej sztuki walki jest duch rywalizacji, który rodzi się w dziecku podczas różnego typu zawodów. Zdobywanie medali nastawia malca na sukces, z kolei porażki uczą radzić sobie z przeciwnościami losu.
Sztuki walki dla dzieci – zapisujemy naszą pociechę
Dobrze dobrany do predyspozycji dziecka trening, z pewnością pozwoli mu rozwinąć skrzydła. Trening pozwala na rozwój psycho-ruchowy. Uczestnictwo w zajęciach judo, karate, aikido pokazuje dzieciom wiele wartościowych wzorców, uczy samokontroli i wytrwałości w dążeniu do celu, rodzi ambicję i pewność siebie. Każdy trening przekłada się na funkcjonowanie w życiu codziennym, czyli pokonywanie trudności, radość z sukcesów i wnioski z porażek. Sztuki walki mają również dobroczynny wpływ na rozwój fizyczny młodego organizmu – uczą postawy, pokazują możliwości ciała. Dzięki nim dziecko staje się silne i sprawne, a organizm uodparnia się na choroby.
Jeśli przekonaliśmy Cię do wyboru sztuki walki w kontekście zajęć dodatkowych dla dzieci, przed Tobą stoi jeszcze wybór rodzaju treningu. Pamiętaj o tym, żeby dopasować go do temperamentu i predyspozycji dziecka. Jeśli dziecko ma problem z nawiązywaniem relacji z rówieśnikami, może warto pomyśleć o aikido, które skupia się na pracy w grupie. Jeśli natomiast dziecko jest odrobinę niesforne i ma nadmiar energii być może dobre będą dla niego zajęcia karate, gdzie nauczy się dyscypliny, a jego energia będzie temperowana przez budzącego respekt trenera. Judo natomiast wybierzcie, jeśli widzicie, że malec przejawia siłę. Na judo warto zapisać dziecko jak najszybciej. Pamiętajmy o tym, że jest to dyscyplina olimpijska. Jeśli okaże się, że ma potencjał, być może z czasem okaże się, że wybierze sportową karierę…
Zobacz inne poradniki:
Jak wybrać szkółkę piłkarską dla dziecka?
6 pomysłów na zabawę z dzieckiem podczas weekendu na łonie natury
Sama trenowałam sztuki walki jako dziecko także mogę polecić z całego serca.
Jakk 13-latek, który trenuje już trzy lata mogę polecić karate. Uczy dyscypliny i pomaga nauczyć się samoobrony.
Moja córka, dziś lat 17 zaczynała jako pięciolatka od judo. Chodziło nam głównie o to, żeby potrafiła się bronić, ale w tak młodym wieku unikała uderzeń. Gdy miała 10 lat zaczęła się jej przygoda z karate, które i ja i mój mąż uprawialiśmy w młodości. Natomiast w wieku 14 lat córka zdecydowała się na kickboxing. Trenuje do dziś. Do tego dochodzi siłownia. Zdecydowanie polecam. Dzięki temu córka jest zdyscyplinowana, bardziej pewna siebie i co najważniejsze – potrafi się bronić. Mieszkamy w Niemczech, a nie brakuje tu śniadych towarzyszy, którzy zaczepiają dziewczyny. Niestety córka dwa razy była zmuszona poszarpać się z nimi na ulicy i dawała sobie radę.
Piękna historia. Sztuki walki są zatem obecne w Waszej rodzinie od wielu lat. Dzieci często zmieniają obiekt swoich zainteresowań. Taka długoletnia przygoda z judo świadczy o tym, że Córka znalazła prawdziwe hobby.